ای که چشمانت به بزرگی دشتی بی پایان است که من در آن
خود را گم میکنم و در حرف ها و گفته های تو خود را به وجه دیگر میبابم
آنچنان که به باور خودم نیز نمی رسد ای که در زیبایی و دوست داشتن چیزی کم نداری
نمی دانم می توانم بگویم دوستت ندارم یا نه نه نه نه
حرف های توست که مرا از این غم اندوه تنهایی نجات می دهد و مرا از خود جدا میکند
بدان تنها دوست داشتن من است
نظرات شما عزیزان:
|